PATRON SZKOŁY

„Dlaczego Słowacki wzbudza w nas zachwyt i miłość? (…)
Dlatego, panowie, że Słowacki wielkim poetą był!”

Witold Gombrowicz, Ferdydurke, 1938

 

Juliusz Słowacki obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego, zaliczany jest do grona ,,trzech wieszczów romantycznych”.

 

 

Juliusz Słowacki został patronem szkoły 31 maja 1978 roku. Jego popiersie zdobi korytarz I piętra. Znajduje się tam również stała ekspozycja przedstawiająca postać wielkiego Polaka

Życie

Urodził się 4 września 1809 w Krzemieńcu w południowo-wschodniej części dawnej Rzeczypospolitej jako syn Euzebiusza i Salomei. Ojciec, klasycystyczny poeta i profesor na Uniwersytecie  Wileńskim, osierocił go we wczesnym dzieciństwie. Matka ponownie wyszła za mąż za Augusta Becu, profesora medycyny. W swej autobiografii z 1832 roku Słowacki stwierdził, że jest romantycznym poetą mającym od dzieciństwa „powołanie do poezji”, które, niestety, od razu weszło w konflikt z wolą tych, którzy go wychowywali. Przyszły poeta najpierw studiował prawo (1825–1828), które go nie interesowało, a potem (w 1829) podjął pracę urzędniczą w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie. Rozgoryczony i zniechęcony zaczął pisać wiersze.  W swych młodzieńczych utworach podejmował tematykę orientalną lub historyczną. Kreował bohaterów nieprzeciętnych, samotnych, skłóconych ze światem, żyjących problemami własnego wnętrza. Na początku 1830 w roczniku Melitele zadebiutował bezimiennie powieścią poetycką Hugo.

Po wybuchu powstania listopadowego poeta, niezdolny do służby z bronią w ręku, podjął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. Jako kurier dyplomatyczny Rządu wyjechał Słowacki do Drezna, później do Paryża, gdzie osiadł na stałe. W latach 1832-36 przebywał w Genewie, gdzie ogromny wpływ wywarła na niego przyroda alpejska. Podczas pobytu w Rzymie w 1836 zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim, który przez długi czas był jednym z nielicznych czytelników doceniających wartość i nowatorstwo jego poezji. W latach 1836-37 odbył podróż do Grecji, Egiptu i Palestyny, w latach 1837-38 przebywał we Florencji.

W 1848, mimo że był poważnie chory, wyruszył do Wielkopolski, by wziąć udział w powstaniu, jednak zamierzeń swych nie zrealizował. Dotarł do Poznania, gdzie wystąpił na posiedzeniu Komitetu Narodowego. Opuścił Poznań na żądanie policji i powrócił do Paryża, gdzie wkrótce zmarł. Pochowany został na cmentarzu Montmartre. W 1927 jego prochy zostały uroczyście przewiezione do Krakowa i złożone w Katedrze Wawelskiej obok prochów Mickiewicza.

Twórczość

•    Anioł ognisty – mój anioł lewy
•    Do matki (Zadrży ci nie raz serce…)
•    Do Michała Rola Skibickiego
•    Duma o Wacławie Rzewuckim (1832)
•    Grób Agamemnona (1839)
•    Hymn (Bogarodzico, Dziewico!) (1830)
•    Hymn (Smutno mi, Boże!) (1836)
•    Na sprowadzenie prochów Napoleona (1840)
•    Nie wiadomo co, czyli romantyczność
•    Oda do wolności (1830)
•    Odpowiedź na „Psalmy przyszłości” (również pt. Do autora „Trzech psalmów”) (1845–1846)
•    Pogrzeb kapitana Mayznera (1841)
•    Pośród niesnasków Pan Bóg uderza… (1848)
•    Rozłączenie (1835)
•    Rozmowa z piramidami
•    Sowiński w okopach Woli (1844)
•    Tak mi, Boże, dopomóż (1842)
•    Testament mój (1839–1840)
•    Uspokojenie (1848)
•    W Pamiętniku Zofii Bobrówny (1844)

 

Powieści poetyckie

•    Jan Bielecki (1830)
•    Król Ladawy (fragm.)
•    Lambro (1832)
•    Żmija (1831)

 

Poematy

•    Anhelli (1838)
•    Arab (1830)
•    Beniowski. Poema (1841–1846)
•    Genezis z Ducha (1844)
•    Godzina myśli (1832–1833)
•    Hugo. Powieść krzyżacka (1830)
•    Król-Duch (1845–1849)
•    Ojciec zadżumionych (1838)
•    Poema Piasta Dantyszka herbu Leliwa o piekle (1839)
•    Pan Tadeusz (fragm.)
•    Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu (1836–1839)
•    Szanfary. Poemat arabski
•    W Szwajcarii (1835–1838)
•    Wacław (1838)

 

Dramaty

•    Agezylausz (fragm.) (1844)
•    Balladyna (1834)
•    Beatrix Cenci (w jęz. franc., fragm.) (1832)
•    Fantazy (1844?)
•    Horsztyński (1835)
•    Jan Kazimierz (fragm.) (1841)
•    Kordian. Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny (1833)
•    Ksiądz Marek (1843)
•    Książę niezłomny (1843)
•    Lilla Weneda (1839)
•    Maria Stuart (1830)
•    Mazepa (1839)
•    Mindowe (1829)
•    Samuel Zborowski (fragm.) (1845)
•    Sen srebrny Salomei (1843)
•    Zawisza Czarny (fragm.) (1844–45)
•    Złota czaszka (fragm.) (1842)

 

Źródła:
https://slowacki.klp.pl/
https://literat.ug.edu.pl/autors/slowac.htm
https://culture.pl/pl/tworca/juliusz-slowacki
https://www.juliuszslowacki.grupaphp.com/tworczosc.php